Nagranie pierwszego albumu, na którym jest się liderem, to w karierze muzyka niezwykle ważne wydarzenie. Jednak nadmierna koncentracja na samym „liderowaniu” często zabija całą muzyczną spontaniczność. Jednak Nelson Veras znajduje dla siebie przestrzeń i oddech tam, gdzie większość muzyków przestaje sobie radzić ze stresem. Brazylijski klimat, w którym się wychowywał, ma z tą umiejętnością niewątpliwie wiele wspólnego. Do studia w Amiens (w styczniu zeszłego roku) wszedł bez specjalnych obaw. Towarzyszyli mu Malik, Stephane Galland, Harmen Fraanje i Daniel Yvinek, powitał ich dźwiękowiec Phillipe Teisser du Cros. „Nie miałem żadnego planu”, przyznaje Nelson z porozumiewawczym uśmiechem. „Chciałem, żeby do głosu doszły osobowości wszystkich muzyków, możliwie najpełniej i najswobodniej”. Dlatego też nie chciał, by w sesji brał udział basista. Brak basu zmusił nas do większej improwizacji. Sam się dziwię, ale bardzo podobało mi się to wyzwanie. To była przygoda! Takie podejście do nagrywania może wywoływać panikę w wielu wytwórniach płytowych. Moja wytwórnia od samego początku o mnie zadbała, dlatego też wciąż dla niej nagrywam. Pozwala mi robić to, co chcę.
Tego dnia festiwalowa publiczność będzie miała możliwość zobaczyć i posłuchać także Ingrid Jensen wraz z towarzyszącym jej Michał Tokaj Trio. Ingrid Jensen urodziła się w Vancouver, a wychowała w Nanaimo w Kanadzie. Wyruszyła na wschód do Berklee College of Music w Bostonie po otrzymaniu licznych stypendiów. Dyplom tej uczelni odebrała w roku 1989 i rozpoczęła swoją wielką przygodę z muzyką – od grania w nowojorskim metrze po ugruntowanie swojej pozycji jako liderki i solistki w wielu projektach obejmujących różne gatunki muzyczne. Trzy płyty, nagrane dla wytwórni ENJA, przyniosły jej nominacje do kanadyjskiej Juno Awards, w tym i nagrodę za Vernal Fields w roku 1995.
Jako liderka i solistka występowała na całym świecie – od Kanady przez Japonię, Chiny, Australię, Amerykę Południową, Afrykę Południową, Karaiby, Islandię, po prawie każdy kraj Europy i Skandynawię.
Jensen brała udział w Mosaic Project (nagrodzonym nagrodą Grammy), występowała w Darcy James Argues Secret Society (nominowanym do Grammy) i wielu nowojorskich bandach, w tym i swoich własnych. Zbiera entuzjastyczne recenzje i cieszy się szacunkiem wśród zarówno krytyków, jak i kolegów muzyków. W roku 2003 została ponownie nominowana – wraz z Davem Douglasem, również trębaczem – do nagrody nowojorskiej Jazz Journalist Association. Ingrid jest również stałym członkiem nagradzanej Christine Jensen Jazz Orchestra.
Kobiety w jazzie są niestety w zdecydowanej mniejszości i kojarzą nam się zazwyczaj ze śpiewem lub fortepianem. Na szczęście zaczyna się ich pojawiać znacznie więcej – i to na opanowanych przez mężczyzn instrumentach. Jedną z ważniejszych przedstawicielek tego trendu jest rezydująca w Nowym Jorku czołowa kanadyjska trębaczka Ingrid Jensen. Zachęciliśmy ją oraz wybitnych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej Michała Tokaja, Sławomira Kurkiewicza i Łukasza Żytę, by wspólnie przygotowali materiał na sopocki koncert – mówi o Ingrid Adam Pierończyk.
Z podobną prośbą zwróciliśmy się do naszego czołowego trębacza, Piotra Wojtasika, który przyjedzie do nas ze specjalnie przygotowanym międzynarodowym kwartetem – dodaje dyrektor artystyczny. Piotr Wojtasik to trębacz i kompozytor wielokrotnie nagradzany „Fryderykiem”, „Jazzowym Oscarem” (nagroda Telewizji Polskiej) w kategoriach: najlepszy polski artysta i najlepszy album jazzowy rok, oraz „Mateuszem” (nagroda Polskiego Radia). Wielokrotnie wygrywał również w dorocznych ankietach „Jazz Top” magazynu „Jazz Forum” jako najpopularniejszy polski jazzman.
Piotr Wojtasik nieprzerwanie od kilkunastu lat rozwija swoja karierę artystyczną nagrywając i koncertując u boku największych światowych gwiazd jazzu jak: Billy Harper, Kenny Garrett, Gary Bartz, Dave Liebman, Victor Lewis, Daniel Humier, Joachim Kuhn, Michel Donato i wielu innymi. Łącznie ma na swoim koncie nagranie ponad stu albumów muzycznych, z czego siedem pozycji stanowią jego autorskie krążki. Koncertował niemalże na wszystkich najważniejszych festiwalach i imprezach jazzowych świata od USA i Kanady poprzez scenę europejska kończąc na Maroko i Izraelu.
