Czy tylko mi wydaje się, że historia lubi się powtarzać? – pyta B.R.O, którego poprosiliśmy o krótki komentarz do finału piłkarskich Mistrzostw Europy. Oto, co warszawski raper miał do powiedzenia po wczorajszym spotkaniu:
Pamiętam jak jako 12-latek oglądałem Euro 2004 w Portugalii i z wypiekami na twarzy kibicowałem Luisowi Figo i młodemu, obiecującemu talentowi – Cristiano Ronaldo. Grecja grająca antyfutbol, strzelająca bramki po stałych fragmentach gry, stała się zaskoczeniem turnieju, finalnie pokonując gospodarzy. Wczorajszy mecz przywołał tę retrospekcje. Portugalia bez zwycięstwa w grupie, grając mało atrakcyjnie (podobnie jak Grecja 12 lat temu) doszła do finału, gdzie mierzyła się z gospodarzem turnieju.
Mecz nie był porywający, każdy obiektywnie chyba to przyzna, natomiast do historii przejść musi. Przede wszystkim personalny dramat Cristiano, ból, łzy i bezradność. Wydawało się – po Portugalii. Ta jednak wzięła na siebie ciężar gry bez lidera. Dodatkowo mogliśmy zobaczyć Ronaldo w roli menedżera, który z kulawym kolanem dwoił się i troił na ławce motywując swoich kompanów z kadry. Łzy z bólu pierwszej połowy, przerodzone w łzy radości bo bramce Edera.
Czy Francji mi szkoda? Odpowiedź brzmi – nie. Stare porzekadło, że niewykorzystane sytuacje się mszczą znów się potwierdziło. Gignac miał w 91. minucie piłkę meczową, wcześniej Griezmann głową spudłował „setkę”. Pogba, za którego Manchester United chce wypłacić jakąś horrendalną sumę nie zrobił przez 120 minut nic wartego uwagi.
Finały czasem takie są. Takie są duże turnieje. Czasami po prostu dziwne i zaskakujące. Jaki wniosek możemy wysnuć po tym finale? Chyba jedynie taki, że wiemy do kogo trafi tegoroczna Złota Piłka. Aha, no i to, że przegraliśmy w ćwierćfinale po karnych, z późniejszym Mistrzem Europy 😉
