Miejsce:

Manchester (Wielka Brytania).

Lata aktywności:

1976-1980.

Kluczowe postaci i ich wkład:

Zespół założyli Bernard Albrecht (później znany jako Sumner – gitara,
potem też klawisze) i Peter Hook (te charakterystyczne partie basu to
właśnie on). Wtedy jeszcze grupa nazywała się Warsaw (na cześć utworu
Davida Bowie „Warszawa” z Low).
Po kilku nieudanych eksperymentach z różnymi wokalistami trafili w
końcu na Iana Curtisa. Poznali go na koncercie Sex Pistols. Potem do
zespołu dołączył nowy perkusista Stephen Morris. Nazwa została szybko
zmieniona na Joy Division, bo okazało się, że jest już zespół o nazwie
Warsaw Pakt. Curtis stał się od razu liderem, autorem piosenek,
samodzielną „legendą”. Nie grał na instrumentach, trochę uczył się grać
na gitarze, ale bez większego zapału i powodzenia. Jego idolem był
głównie Bowie. Kradł na targu płyty, a gdy mu się znudziły, wymieniał
je na inne. Pochodził z niezamożnej rodziny. Pracował jako urzędnik,
wcześnie się ożenił. Ciężka choroba (epilepsja, depresja) i problemy
osobiste doprowadziły w końcu do jego samobójstwa w 1980 roku. Wtedy
zespół został rozwiązany. Poza grupą jest jeszcze jedna kluczowa postać
– producent Martin Hannett, który zmienił brzmienie Joy Division na
mniej surowe i zachęcił do używania syntezatorów. Potem pracował także
z New Order.

Dlaczego właśnie oni?

Bo twórczo odeszli od typowo punkowego stylu lat 70-tych, nowatorsko
łącząc jego elementy z new romantic i electro. Bo byli potem
wielokrotnie naśladowani, dotyczy to zwłaszcza charakterystycznego
wokalu Curtisa i równie charakterystycznego typu monotonii. Stylowo
oddana, potępieńcza i nieco otępieńcza atmosfera, przypominająca
przedawkowanie leków uspokajających, też znalazła wielu mniej i
bardziej udanych naśladowców.

Dziura w stogu siana:

Szkoda, że nie przepadali za wywiadami.
Czasem są niesłusznie kojarzeni z mroczną muzyką dla mrocznych
nastolatków, lubienie ich może trochę wyglądać na łatwiznę i lans na
depresję, a to naprawdę wybitny zespół, a nie jakieś pierdoły.

5 esencjonalnych kawałków:

„Love Will Tear Us Apart”, „A Means To An End”, „Transmission”, „She`s Lost Control”, „Disorder”.

Opis na GG:

„Dance dance dance dance dance to the radio”.

Płyta, której wstyd nie mieć:

Poza singlami i EP-kami wydali właściwie tylko dwa albumy, Unknown Pleasures i Closer i obu „wstyd nie mieć”. Closer jest częściej uznawany za ten ważniejszy.

Influenced by:

Robotnicze dzielnice Manchesteru, punk rock, Nietzsche, Velvet Undeground, David Bowie, leki podkradane staruszkom.

Influence on:

Sonic Youth, Cocteau Twins, The Cure, Depeche Mode, OMD, Minny Pops…
I wielu innych. Przejście od Joy Division do New Order (założonego po
śmierci Curtisa przez pozostałych członków zespołu) było płynne;
kolejne „pośmiertnie” wydawane płyty Joy Division wychodziły w tym
samym czasie co nagrania nowego zespołu. Połączenie punka z początkami
new wave / electro stało się z czasem tak popularną kombinacją, że
akapit o wpływach zespołu na kolejne grupy można by rozszerzać prawie
bez końca. Niczego powstałego w latach 80-tych jako połączony z
elektroniką post-punk nie da się od tego oddzielić. W ostatnich latach,
jako że „lata 80-te wracają”, hehe, jest tego jeszcze więcej.
Najszerzej rozpoznawalny „zespół podobny do Joy Division” to Interpol.

Księstwa przyległe, lenna i terytoria zamorskie:

Księstwo punka, post-punka, new wave, dalsze księstwo techno. Terytoria
zamorskie: po śmierci Curtisa (maj 1980) Joy Division od razu przestał
istnieć. W styczniu 1981 Sumner, Hook i Morris założyli New Order. W
1983 nagrali klasyczny album Power, Corruption & Lies. Sumner grał też w zespole Electronic (od 1989). W 2007 roku powstał film-biografia Curtisa – Control w reżyserii Antona Corbijna, w którym główną rolę zagrał Sam Riley.

Coś jeszcze?

Najbardziej znana anegdota (jeśli można tak powiedzieć) jest związana z
samobójstwem wokalisty – przed powieszeniem się na sznurkowej suszarce
do ubrań, przesłuchał płytę The Idiot Iggy Popa i obejrzał film Stroszek.
Zanim jeszcze stał się bardzo sławny, Curtis pracował w urzędzie pracy
i pomagał niepełnosprawnym znaleźć zatrudnienie. Jego klientami byli
wtedy często epileptycy. Gdy kariera zespołu zaczęła się rozkręcać,
Curtis nagle sam zachorował na epilepsję. Zdarzyło się, że dostawał
ataku podczas koncertu, a widownia myślała, że to część występu. We
wczesnym etapie kariery Joy Division mieli sporo odniesień do III
Rzeszy (oryginalna okładka An Ideal For Living). Żeby zdobyć pieniądze na wydanie pierwszych nagrań, Ian i jego żona Deborah wzięli kredyt rzekomo na nowe meble do jadalni.

Linki:

Strona oficjalna|Hasło na Wikipedii|Klipy na YouTube