Jack White ma nadzieję na szybkie rozpoczęcie pracy nad nowym materiałem z Meg. Przypomnijmy, że ta w 2007 roku nabawiła się napadów paniki, w związku z czym duet musiał odwołać trasę koncertową.

– Bardzo bym chciał wrócić do studia – zapewnia wokalista. – Meg już raczej nie ma problemów Była z nami, na próbach z The Dead Weather, a także, kiedy pracowałem z moją żoną, Karen Elson. Nadal wydaje się być zaangażowana, jednak nie mieliśmy okazji porozmawiać.

Niedawno ukazał się koncertowy album The White Stripes

Zarejestrowany podczas trasy po Kanadzie w 2007, zawiera dodatkowo
90-minutowy film DVD.

Mowa o
wydawnictwie „Under Great White Northern Lights”. W sumie na płycie
znalazło się 16 utworów. To jest ich totalny rock`n`rollowy tour de
force. Z rzadka przerywany folkowymi stylizacjami („Little Ghost”,
„Prickly Thorn But Sweetly Worn”) „Under Great White Northern Stars”
koncentruje się na ciężkim, mocnym, hard-rockowym graniu, w którym
słychać echa tak obowiązkowych wpływów, jak Led Zeppelin, Black Sabbath i
Deep Purple, jak i cokolwiek już zapomnianych wykonawców, w rodzaju
Blue Cheer i Big Brother And The Holding Company, których wokalistką
była przez chwilę Janis Joplin („Ball And Biscuit” na tej płycie zawiera
aż nadto aluzji do utworu „Ball And Chain” z albumu „Cheap Thrills”
BB&THC).. Dodatkowo, 90-minutowy dokument DVD pozwala wejrzeć nie
tylko w to, jak inspirującym zespołem byli (są?) The White Stripes na
scenie, ale jak pełna napięć, no i trochę złośliwości, było „pożycie”
Jacka i Meg za kulisami. Jeśli nawet jest to pożegnanie duetu z
publicznością, to każdemu zespołowi należałoby życzyć tak efektownego
odejścia do historii. No, ale nie traćmy nadziei, że jeszcze o nich
usłyszymy.

Oto spis kawałków zagranych na „Under Great White
Northern Lights”:

„Let`s Shake Hands”

„Black Math”

„Little
Ghost”

„Blue Orchid”

„The Union Forever”

„Ball And Biscuit”

„Icky
Thump”

„I`m Slowly Turning Into You”

„Jolene”

„300 MPH
Torrential Outpour Blues”

„We Are Going to Be Friends”

„I Just
Don’t Know What To Do With Myself”

„Prickly Thorn, But Sweetly Worn”

„Fell
In Love With A Girl”

„When I Hear My Name”

„Seven Nation Army”

Trzeba
tu zaznaczyć, że The White Stripes, początkowo lekko dziwaczny duet
utworzony przez rodzeństwo (?), małżeństwo (?) – spekulacjom nie było
końca – niby garażowy, a jednocześnie solidnie zakotwiczony w długiej
tradycji rock and rolla, bluesa i folku, okazali się jedną z
najważniejszych grup ostatnich lat. Jak słusznie zauważył krytyk „The
New York Timesa”, Jack White jest nie tylko wybitnym gitarzystą – czego
dowodzi już choćby ta płyta – ale być może ostatnim niezależnym artystą
na rockowym poletku. On sam – po doświadczeniach z pobocznymi zespołami
The Raconteurs i The Dead Weather – mówi, że nie należy do osób, które
się przejmują niepowodzeniami. Zawsze – jak twierdzi – w którymś
momencie można z czegoś zrezygnować i zacząć coś nowego. Jego
hiperaktywność jest dziś legendarna, podobnie jak jego erudycja. I nie
zraża go to, iż prowadzi ustabilizowane życie rodzinne w Nashville z
drugą żoną, modelką Karen Elson i dwójką dzieci. Problem jest raczej z
tym, że – jeśli chodzi o The White Stripes – coraz gorzej koncerty znosi
Meg White. Po kanadyjskiej trasie w 2007 roku zespół niewiele
koncertował. Być może coraz trudniej pogodzić Meg życie na trasie ze
szczęśliwym małżeńskim pożyciem z Jacksonem Smithem – synem Patti Smith i
nieżyjącego już Freda „Sonica” Smitha z legendarnej formacji MC5.