Slowhand, jak nazywa się geniusza bluesrockowej gitary, do 1992 roku słynął raczej z kompozycji „z prądem”, nagrywanych głównie przy wykorzystaniu gitary marki Fender. Ale w tym właśnie roku, dokładnie 16 stycznia, w Bray Film Studios w Windsorze, Eric Clapton zamienił ten instrument na akustycznego Martina i na nim zagrał koncert dla niewielkiej publiczności. Wyemitowano go na antenie MTV 25 sierpnia 1992. Slowhanda wspierał zespół, w którym znaleźli się między innymi fantastyczny basista Nathan East, znany ze współpracy z Tomem Pettym i Duran Duran perkusista Steve Ferrone, czy klawiszowiec Chuck Leavell, który w dossier ma choćby The Rolling Stones i The Allman Brothers Band. Artyści wykonali kilkanaście akustycznych wersji piosenek, wśród których przeważały cudze kompozycje, między innymi Muddy`ego Watersa, Bo Diddleya, Roberta Johnsona.
Akustyczne oblicze Erica Claptona przypadło fanom ba całym świecie do gustu. Album „Unplugged” zdobył szczyt zestawienia „Billboardu”, triumfował na antypodach, na drugiej pozycji znalazł się w ojczyźnie muzyka. Świetnie radziły sobie single „Tears In Heaven” i „Layla”. W sumie na całym świecie rozeszło się ponad 19 mln egzemplarzy krążka, a Slowhand otrzymał za niego sześć statuetek Grammy. W tym za płytę roku i piosenkę roku („Tears In Heaven”). Koncert artysty był rejestrowany również przez kamery i wydano go później na DVD.
Teraz, ponad 20 lat po niezapomnianym występie, przygotowano specjalną reedycję „Unplugged” – „Unplugged: Expanded And Remastered”, której premierę wyznaczono na 14 października 2013. Płyta ukaże się w wersji podwójnej oraz w zestawie 2CD plus DVD. Pierwszy krążek to 14 utworów z oryginalnej edycji w wersji zremasterowanej, zaś drugi to sześć dodatkowych piosenek, które w 1992 nie znalazły się na płycie. Wśród nich inne wersje „My Father`s Eyes”, „Running On Faith” i „Walkin` Blues” plus „Worried Life Blues” i „Circus”. DVD ma odświeżony komputerowo obraz oraz ponad godzinę wcześniej niepublikowanego materiału z próby, nagranego przez kilka kamer. Mamy dzięki temu wyjątkową okazję, aby zobaczyć, jak Eric Clapton i jego zespół pracowali nad akustycznymi aranżacjami, chociażby do „Circus” i „My Father`s Eyes”, których nie uwzględniono na pierwotnej edycji.
