Bilety dostępne są w sieci eBilet:
Zespół Soulfly powstał w 1997 roku z inicjatywy gitarzysty Maxa Cavalery, który rok wcześniej opuścił grupę Sepultura. Cavalera do współpracy zaprosił perkusistę Roya Mayorga, który występował poprzednio w Horn i Nausea, gitarzystę Jacksona Bandeira członka Chico Science oraz basistę Marcelo Diasa. W międzyczasie Cavalera gościł w studiu nagraniowym podczas sesji nagraniowej zespołu Deftones, który zaprosił muzyka do zaśpiewania w utworze „Headup”. Znajdujące się w tekście słowa „soulfly” posłużyło jako nazwa zespołu. Wkrótce potem zespół podpisał kontrakt z wytwórnią muzyczną Roadrunner Records. W maju 1998 roku ukazało się pierwsze wydawnictwo zatytułowane „Soulfly”. Płyta została zrealizowana z udziałem licznych gości. W otwierającym płytę utworze „Eye For An Eye” zaśpiewał wokalista Fear Factory Burton C. Bell, z kolei w utworze „Bleed” wystąpił lider Limp Bizkit Fred Durst.
W 2000 roku muzycy odbyli amerykańską cześć koncertów objazdowego festiwalu Ozzfest. W tym samym roku ukazał się drugi album Soulfly zatytułowany „Primitive”. Nagrania zostały zrealizowane w studiu nagraniowym The Saltmine Studio Oasis w mieście Mesa we współpracy z producentem muzycznym Tobym Wrightem. Gościnnie na płycie wystąpili m.in. wokalista Tom Araya członek Slayer, Corey Taylor członek Slipknot oraz Chino Moreno z zespołu Deftones. Cieszące się popularnością wydawnictwo dotarło do 32. miejsca listy Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych sprzedając się w nakładzie 226 569 egzemplarzy. W ramach promocji muzycy zagrali liczne koncerty w Wielkiej Brytanii, Rosji oraz innych krajach europejskich. W czerwcu 2002 roku ukazał się kolejny album zatytułowany „ॐ”. Limitowana wersja płyty zawierała m.in. interpretacje utworów z repertuaru grup Black Sabbath, Pailhead i Sacred Reich. Natomiast tytuł wydawnictwa został zainspirowany hinduską sylabą om przypominająca cyfrę 3. Trzeci w dorobku artystycznym zespołu album był promowany podczas koncertów z thrashmetalową grupą Slayer w ramach festiwali Extreme Steel oraz samodzielnie w Europie, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Australii. Czwarte wydawnictwo „Prophecy” zawierało oprócz nowych kompozycji dodatkowe nagrania zrealizowane podczas Hultsfred Festiwal w Szwecji w 2001 roku. Czwarty album był promowany również podczas letnich koncertów wraz z grupą Ill Niño. 4 października 2005 został wydany piąty album Soulfly zatytułowany „Dark Ages”. Gościnnie na płycie wystąpił wokalista S.O.D. Nemanja „Coyote” Kojić w utworze pt. „Innerspirit”. W Stanach Zjednoczonych płyta zadebiutowała na 155. miejscu listy Billboard. 29 lipca 2008 roku ukazał się szósty album Soulfly zatytułowany „Conquer”. Gościnnie na płycie wystąpił członek Morbid Angel David Vincent, który zaśpiewał w utworze „Blood Fire War Hate”. Specjalna edycja wydawnictwa zawierała dodatkową płytę DVD z zapisem koncertu z 13 lipca 2005 roku w warszawskim klubie Stodoła. W Stanach Zjednoczonych płyta dotarła do 66. miejsca listy Billboard 200. W maju 2010 roku ukazał się kolejny album Soulfly zatytułowany „Omen”. Ostatni krążek Soulfy „Enslaved” ukazał się w 2012 roku. Zebrał świetne recenzje i zyskał przychylność fanów.
Bad Manners to angielska legenda gatunku ska! Jedna z najważniejszych grup sceny 2 Tone stawiana w jednym rzędzie z takimi tuzami jak Madness, The Specials czy The Beat! Od samego początku na czele zespołu stoi odpowiedzialny za wokal Buster Bloodvessel (właściwie Douglas Trendle). Dużych rozmiarów, łysy wokalista to prawdziwy wulkan energii, symbol i wizytówka zespołu. Obok niego w klasycznym składzie grali Louis `Alphonso` Cook (gitara), David Farren (bas), Brian Tuitt (perkusja), Alan Sayagg (harmonijka), Paul Hyman (trąbka), Chris Kane (saksofon tenorowy), Andrew Marson (saksofon altowy) i Martin Stewart (klawisze). Dzięki żywiołowym koncertom (m.in. udział w trasie 2 Tone Records uwiecznionej w filmie „Dance Craze”) zyskali popularność nie tylko wśród rude boys czy skinheads. Debiutancki album „Ska `n` B” grupa Bad Manners wydała w 1980 roku dla Magnet Rec.. Numery takie jak „Ne-Ne Na-Na Na-Na Nu-Nu”, „Here Comes The Major”, „Fatty Fatty”, „King Ska/Fa”, „Caledonia”, „Magnificent 7” (temat z filmu „Siedmiu wspaniałych”), „Wooly Bully”, „Lip Up Fatty”, „Special Brew”, „Inner London Violence” stały się klasycznymi hitami zespołu. W tym samym roku ukazał się kolejny album „Loonee Tunes!”, który był kontynuacją stylu obranego na poprzednim wydawnictwie. Z niego pochodzą takie hity jak „Lorraine”, „Just a Feeling” czy „Tequila” (The Champs). Rok później na rynku ukazał się trzeci album „Gosh It`s… Bad Manners”. Brzmienie zespołu zmieniło się, muzyka stała się mieszanką rytmów karaibskich, muzyki pop oraz wpływów ska i reggae. Płyta przyniosła takie przeboje jak „Walking In The Sunshine” czy „Can Can” (Jacques Offenbach) – który zajął 3. pozycję na brytyjskiej liście przebojów. Podobną muzykę przyniosła czwarta płyta Bad Manners – „Forging Ahead” (1982). Najbardziej znanymi utworami z tego krążka są „Samson and Delilah”, „Got No Brains” oraz „My Girl Lollipop”. Był to ostatni album nagrany dla Magnet Rec., zespół opuścił wytwórnię w 1983 roku. Następną płytę „Mental Notes” muzycy wydali więc w Portrait Records w 1985 roku. Był to ostatni album nagrany przed rozpadem grupy. Formacja reaktywowała się, by nagrać krążki „Return Of The Ugly” (1989), „Fat Sound” (1992), „Heavy Petting” (1997) oraz „Stupidity” (2003). Do dziś występy Bad Manners live zachwycają żywiołowością, jakiej pozazdrościć mogliby weteranom niejedni debiutanci!
I Am Giant dołączają do składu Jarocina w miejsce grupy Tigers Jaw, która odwołała swoją trasę u boku The Menzingers. I Am Giant to formacja, w skład której wchodzi brytyjski wokalista Ed Martin oraz trzech Nowozelandczyków – perkusista Shelton Woolright, basista Paul Matthews i gitarzysta Andrew Kerr. Pierwszy album I Am Giant – „The Horrifying Truth” ukazał się w 2011 roku i w Nowej Zelandii pokrył się złotem. Grupa jest szczególnie rozpoznawalna w środowiskach sportów ekstremalnych, w swoich teledyskach również często pokazuje sportowców – snowboardzistów czy surferów. Aktualnie muzycy pracują we Francji nad drugim krążkiem. Piosenki z niego z pewnością pojawią się podczas koncertu w Jarocinie!
W Jarocinie zagra także grupa Muchy! Po dwóch („Terroromans”, „Notoryczni debiutanci”) świetnie przyjętych przez krytykę i publiczność wydawnictwach, Muchy powróciły jesienią 2012 roku z nowym krążkiem „chcęcicośpowiedzieć”. Materiał powstawał przez ostatni rok we Wrocławiu i Srebrnej Górze, a nad jego produkcją ponownie czuwał Marcin Bors. Album został doskonale przyjęty przez polskie media, a także fanów grupy. Zespół aktualnie występuje na scenie w pięcioosobowym składzie.
Skubas to jeden z artystów nagrywających dla wytwórni Kayax! Akustyczne gitarowe brzmienia o lekko folkowym, grunge`owym charakterze. Skubas w swoich kompozycjach łączy brudne gitarowe riffy z melancholijnym wokalem, tworząc nostalgiczne, melodyjne, ale charakterystycznie `chropowate` piosenki. W produkcji postawił przede wszystkim na atmosferę i przestrzeń.
Wśród gości na debiutanckiej płycie „Wilczełyko” są: Julia Iwańska i Kev Fox. Mix i mastering: Andrzej Smolik. Fani klimatów takich jak w muzyce Bona Iver`a, Fleet Foxes czy Kings of Convenience z pewnością odnajdą w piosenkach Skubasa coś dla siebie.
Leniwiec gra melodyjną, czadową mieszankę punk-rocka, reggae i ska wzbogaconą dźwiękami saksofonu, akordeonu i puzonu. Dochodzą do tego zazwyczaj zaangażowane i polityczne, ale czasem też zupełnie niepoważne, teksty. Muzyka w ich wykonaniu to nie tylko mocne hasła o sprawach, które uważają za słuszne i ważne, ale też zabawa, dowcip i humor. Na swoim koncie mają pięć płyt, szósty studyjny album ukaże się 15 maja i zawierał będzie piosenki Edwarda Stachury zagrane i zaaranżowane w stylu charakterystycznym dla Leniwca!
W latach 90. XX wieku na Kubie pojawiła się alternatywna scena muzyczna – podziemie młodych muzyków, którzy pomimo cenzury i tłumienia wszelkich form kreatywności przez reżim, mają odwagę mieć własne zdanie. Młodzi artyści za pomocą sztuki starają się przełamywać blokadę informacyjną na wyspie i docierać ze swym przekazem do społeczeństwa kubańskiego. Jednym z najbardziej aktywnie działających na Kubie zespołów, które nie poddają się zniewoleniu umysłów, jest grupa punkowa Porno Para Ricardo. Jednak ze względu na ostrą krytykę reżimu, skazana została przez cenzurę na ‘publiczny niebyt’. Jej lider, Gorki Aguila, spędził 2 lata w więzieniu za śpiewanie utworów zawierających „wrogie”, antyrządowe treści. Porno Para Ricardo ma zakaz publicznych występów na Kubie, ale te ograniczenia ze strony władz nie spowodowały, że muzycy zrezygnowali z organizowania koncertów. Odbywają się one w prywatnych mieszkaniach. Czasami udaje im się zagrać za granicą, jeśli reżim pozwali im wyjechać z kraju, co zdarza się jednak rzadko. W tym roku PPR po raz pierwszy przyjedzie do Polski. Ich obecność w naszym kraju, to doskonała okazja, by pokazać również Polakom, że na Kubie, tak jak kiedyś w latach 80. w Polsce, muzycy rockowi stawiają czoła politycznemu reżimowi i tworzą enklawy młodzieżowej wolności. Jarocin wydaje się być więc miejscem wprost stworzonym do takiego występu!
Brudne Dzieci Sida to kapela absolutnie wyjątkowa choćby dlatego, że w jej skład wchodzą jedynie Patyczak i jego gitara, w dodatku akustyczna. Skojarzenia z „krainą łagodności” są jednak całkiem chybione – pod hasłem „trzy akordy darcie mordy” kryje się bowiem energetyczny punk rock z prześmiewczym, kabaretowym zacięciem w tekstach. Patyczak wyśmiewa wszystko: od punkowych schematów po nowoczesne technologie, lecz najgłośniej potrafi śmiać się z… samego siebie. Patyczak koncertował w kameralnych klubach i na dużych festiwalach, na ulicach i na imprezach poetyckich, pod mostem i w teatrze, na punkowych skłotach i w galeriach sztuki. Jego ostre lecz melodyjne piosenki wyzwalają niesamowitą energię, porywając publiczność do rewelacyjnej zabawy. Każdy występ to niepowtarzalny happening, którego esencją jest nie tylko muzyka, lecz także to, co dzieje się pomiędzy piosenkami. Co wydarzy się w Jarocinie? Dla oderwania od pełnienia odpowiedzialnej funkcji lidera zespołu punk-rockowego, Patyczak hobbystycznie piastuje stanowisko Przewodniczącego Rady Rodziców w przedszkolu swojego syna, gdzie jest również szefem trójki rodzicielskiej w grupie Wiewiórek. Jest to – jak sam podkreśla – największe osiągnięcie w jego karierze.
CF98 to polski zespół wykonujący melodyjny rock/punk rock/pop, założony w 2003 roku w Krakowie. Ich muzyka, mimo że wywodzi się ze sceny hardcore punk, znacznie częściej jest kojarzona z pop punkiem ze względu na melodyjność oraz wolny od ideologii i schematów przekaz. W początkach ich twórczości można znaleźć wpływy takich zespołów jak New Found Glory, wczesny Saves the Day, czy późniejszy Millencolin. Koncertowali na samodzielnie zorganizowanych trasach w Polsce, Niemczech, Czechach i na Słowacji. Grali koncerty z takimi polskimi artystami jak Coma, Happysad, Hey, O.S.T.R., Acid Drinkers, Vavamuffin czy z zespołami zachodniej sceny hardcore/punk jak: Good Riddance, Ignite, Billy Talent, Rise Against, Bad Religion, Funeral for a Friend, Cancer Bats. Wystąpili m.in. na takich festiwalach jak: Jarocin, Coke Live Music, Odjazdy, Rock in Arena, Rock in Summer. CF98 promuje aktualnie czwarty album – „13”, który ukazał się w kwietniu. Jest to czwarty krążek w dorobku zespołu i w sumie drugi polskojęzyczny na przestrzeni 9 lat wspólnego grania. Dwa najnowsze single `Podaj Dalej` oraz „Dzwięk Tłuczonego Szkła` są dostępne do posłuchania na kanale YouTube zespołu – www.youtube.com/user/YouCF98
Zespoł Lovelot został założony w Warszawie w 2011 roku, z inicjatywy Maćka Mroczka – basisty punkowej grupy The Lunatics, gitarzysty – Kuby Ganczewskiego i perkusisty – Kuby Kujałowicza, później do ekipy dołączyła Wiktoria Królikowska, obsługujaca klawisze. Punktem wyjścia była fascynacja muzyką gitarową lat 60., rhythm and bluesem, starym soulem, brytyjskim punk rockiem pierwszej fali i klimatami power pop/mod revival. Chodziło jednak o coś więcej niż tylko sprawne kopiowanie. Raczej o stworzenie czegoś nowego świeżego, niebanalnego na bazie muzyki, która towarzyszy muzykom od lat. Tak powstała debiutancka płyta „Epilog”, która ukazała się nakładem oficyny Spółdzielnia wiosną 2013 roku.
Co oznacza Lovelot? Nazwa pochodzi z komiksu o Tytusie Romku i A`tomku. Każdy z nas czytał komiksy o Tytusie będąc dzieciakiem i kilka lat później zamarzył o graniu w zespole. Ta nazwa kojarzy się z gówniarską energią i entuzjazmem, jaki trzeba mieć żeby grać rock`n`rolla i z wieczną młodością, którą to granie zapewnia.
Muzyka zespołu Clintwood jest wypadkową dotychczasowych doświadczeń, przyjaźni oraz nowej energii i zapału muzyków. W sierpniu 2012 r. Clintwood rozpoczął w studiu pracę nad rejestracją płyty. Nad całością nagrań czuwał Adam Toczko, jeden z najlepszych producentów muzycznych w Polsce. Debiutancka płyta zespołu ukazała się w lutym 2013 zbierając świetne recenzje, między innymi w tygodniku „Polityka”.
Grupa Za Zu Zi powstała w maju 2001 roku w Jarocinie. To co prezentuje obecnie zespół można określić jako szeroko pojęte reggae z wyraźną domieszką bluesa, funky, psychodeli czy rockowej alternatywy. W ciągu 10 lat działalności Za Zu Zi zagrało grubo ponad 100 koncertów w kraju i za granicą. Zespół pojawił się m.in. na Reggae Na Piaskach (Ostrów), Africa is Hungry (Toruń), Jarocin Festiwal (Hey Day), Przystanek Woodstock (Pokojowa Wioska Kryszny), Reggae Dub Festival (Bielawa) czy Nie Zabijaj (Olesno). Grupa ma na swoim koncie album „Party” oraz udział w kilku składankach płytowych, w tym wydanej we Francji „Regg In Europ”. W 2011 roku zespół obchodził 10-lecie istnienia. Punktem kulminacyjnym był wielki koncert z udziałem m.in. Habakuk i King Lovera. Ten rok to także prace nad drugą długogrająca płytą, której zwiastunem jest wydany rok wcześniej maxi-singiel „Ocean”. W utworze tytułowym gościnnie zaśpiewała Renata Przemyk. Wydanie albumu „Tyłem do przodu” planowane jest na rok 2013.
