Mózg projektu King Crimson udzielił w sierpniu wywiadu gazecie „Financial Times” – jak twierdzi, jedynej, jaką czyta. W rozmowie, znamiennie zatytułowanej „Dzień, w którym umarła muzyka”, Fripp stwierdza gorzko: – Jako profesjonalny muzyk stwierdzam, że moje życie jest pozbawionym radości ćwiczeniem się w bezsensie.

Fripp – który ma na koncie nie tylko działalność w King Crimson, ale też współpracę z Blondie, Talking Heads, Davidem Bowiem, Brianem Eno i Peterem Gabrielem – mówiąc „bezsens”, miał na myśli nieustanną walkę o prawa do swojej muzyki: z dystrybutorami cyfrowych nagrań, ze sprzedawcami stacjonarnymi, z piratami internetowymi.

– Nie mogłem skoncentrować się na muzyce. Postanowiłem więc zakończyć moją karierę – powiedział. – To interesująca strategia, jeśli chce się utrzymać kierunek, w którym zmierza muzyka – że gdy tylko odnosisz sukces, zespół się rozpada. To strategia, która działa, choć nie znajdziesz jej w podręcznikach typu „Jak odnieść sukces w przemyśle muzycznym”. I mogę ci zagwarantować, że [strategia ta] skutecznie zniechęci ludzi, którzy chcą, by ich kariera przebiegała pomyślnie.