Płyta jest bardzo zróżnicowana, częściowo orkiestrowa, częściowo elektroniczna, a częściowo progresywna. „Zawsze komponowaliśmy utwory, które dotyczyły tematów społecznych czy politycznych, ale w przypadku tego album zależało mi na bardziej osobistych piosenkach, po prostu na piosenkach o miłości” – mówi Darius Keeler z Archive – „Wychowywałem się słuchając Otisa Readinga i chciałem, żeby w nowych utworach było trochę soulu, ale żeby jednocześnie też były zakręcone i eksperymentalne”.